در پی ضیافت شام دکتر احمدینژاد به شماری از ایرانیان مقیم
آمریکا، صداوسیما در گزارشی به مصاحبه با برخی میهمانان این جشن پرداخت و در این
میان زن جوانی با صدای لرزان به خبرنگار صداوسیما میگوید: «شما نمیدونید چی
دارید… اگه قدرشو داشتید… من خاک ایرانو ببینم خاکشو میبوسم…»
تا اینجای
کار هیچ اشکالی ندارد. نه طرفداری از احمدینژاد چیز غریبیست نه از دست ندادن شام
مفت وزارت امور خارجه ایران در آمریکا با مزایای جانبی، بی سابقه بوده . پرسش از
این هم نیست که چرا اگر کسی تا این حد از اینکه مردم ایران “قدرشو نمیداشتن” حسرت
زده و متاثر است، خود در دورترین نقطه سیاسی-جغرافیایی از ایران کنونی جا خوش کرده
است.
ماجرا از آنجا بامزه میشود که بدانیم خانم قدرداشت، نویسنده کتابی است به
نام زندگی در جهنم، که البته منظور از جهنم هم نه آمریکای جنایتکار و شیطان بزرگ
که همین نظام مقدس جمهوری اسلامی است. آنقدر هم اصرار بوده که در سایت ویژهی این
کتاب عکسی از امام خمینی(ره) چسبانده شده تا مبادا جهنم مورد نظر خانم امید با سایر
جهنمها اشتباه گرفته شود.
خانم امید البته به چسباندن عکسهای شیرفهمکننده در
بالای سایتهایی که مربوط به ایشان است علاقه دارد و مثلا عکسی با پرچم اسرائیل -که
احتمالا مربوط به یکی از سخنرانیهای ایشان در مقام اپوزیسیون جمهوری اسلامی است-
در بالای وبسایت شخصی ایشان به چشم میخورد. لابد برای مخاطب انگلیسیزبان تا
بداند با شیرزنی آزاده و روشنفکر! طرف است که پنجه در پنجه حکومتی انداخته است که
به زعم او ایران را تبدیل به جهنم کرده است و فاکسنیوز هم بدون علت یک نفر را برای
نظر دادن در مورد ایران به میزگردها و مصاحبههای متعددش دعوت نمیکند.
ماجرا همچنان ادامه دارد. خانم امید پس از بالا گرفتن
اعتراضات سبزها و توجه جهانی به این موضوع، با شال سبز در فاکس نیوز ظاهر میشود و
اظهار نظر میکند. او در ابتدای ویدئوی این گفتگو در سایت یوتیوب و چند جای دیگر
مدیرسایت irananditsfuture.org معرفی میشود که وجود خارجی ندارد. وب سایت
archive.net میگوید گویا هیچ گاه هم وجود نداشته است. (سایت دیگری البته با آدرس
iranfuture.org وجود دارد که گویی کپی-پیستی سرسری از وبسایت شخصی خود غزل امید
است و در آنجا مدیر اجرایی معرفی شده است.)